غدیر در کلام مقام معظم رهبری

غدیر در کلام مقام معظم رهبری

مسأله‏ى غدیر یک مسأله‏ى تاریخىِ صرف نیست. نشانه‏اى از جامعیت اسلام است. اگر نبى‏مکرم (که در طول ده سال، یک جامعه‏ى بدوىِ آلوده‏ى به تعصبات و خرافات را به یک جامعه‏ى مترقى اسلامى تبدیل کرد) براى بعد از این ده سال، فکرى نکرده بود و نقشه‏اى در اختیار امت نگذاشته بود، این کار ناتمام بود. رسوبات تعصبات جاهلى به قدرى عمیق بود که شاید براى زدودن آنها سال‌هاى بسیار طولانى نیاز بود. ظواهر خوب بود. ایمان مردم، ایمان خوبى بود. البته همه در یک سطح نبودند؛ بعضى در زمان وفات پیغمبر اکرم یک سال بود، شش ماه بود، دو سال بود که اسلام آورده بودند؛ آن هم هیمنه‏ى قدرت نظامى پیغمبر همراه با جاذبه‏هاى اسلام، اینها را به اسلام کشانده بود.

براى پاک کردن رسوبات جاهلى از اعماق این جامعه و مستقیم نگه داشتن خط هدایت اسلامى بعد از ده سالِ زمان پیغمبر، تدبیرى لازم بود. اگر این تدبیر انجام نمى‏شد، کار ناتمام بود. این که در آیه‏ى مبارکه‏ى سوره‏ى مائده مى‏فرماید: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتى»، تصریح به همین معناست که این نعمت آن وقتى تمام و کامل مى‏شد که نقشه‏ى راه براى بعد از پیغمبر هم معین باشد؛ این یک امر طبیعى است.

یک نکته‏اى که در کنار این لازم است پیروان اهل بیت و نیز همه‏ى مسلمانان در نظر داشته باشند، این است که: ما از حادثه و واقعه‏ى غدیر به عنوان وسیله‏اى براى تضعیف اسلام استفاده نکنیم. دشمن مى‏خواهد مسئله‏ى غدیر را مایه‏ى برادرکشى و جنگ و خونریزى قرار بدهد؛ در حالى که غدیر مى‏تواند وسیله‏ى ائتلاف و برادرى مسلمان‌ها با هم باشد. مرحوم شهید مطهرى قبل از انقلاب یک مقاله‏ى مفصلى درباره‏ى کتاب «الغدیر» علامه‏ى امینى نوشتند و ثابت کردند که الغدیر علامه‏ى امینى، وسیله‏ى وحدت مسلمین است. بعضى خیال مى‏کردند کتاب الغدیر ممکن است مایه‏ى افتراق بشود. ایشان مى‏گوید اگر درست فکر کنیم، درست عمل کنیم و سنجیده پیش برویم، کتاب الغدیر مایه‏ى وحدت دنیاى اسلام است. برادران اهل سنت ما هم مى‏توانند در یک محیط خالى از پیش‏داورى به منابع غدیر مراجعه کنند؛ یا مى‏پذیرند، یا نمى‏پذیرند. در هر دو صورت، چه بپذیرند و چه نپذیرند، این معنا مسلّم است که قضیه‏ى غدیر هیچ‏گونه جنگ و دعواى بین پذیرنده و نپذیرنده به وجود نمى‏آورد و اختلافات را ایجاب نمى‏کند. براى شیعیان هم همین‏طور است. شیعیان هم خدا را شکر کنند که از طرف پروردگار به نعمت این اعتقاد و معرفت متنعم شدند. آن برادرهایى هم که این حقیقت را قبول نکردند، یا مراجعه نکردند، یا اطلاع ندارند و یا نتوانستند ذهن‌هایشان را قانع کنند، آنها هم اعتقادى ندارند. این، اختلاف و درگیرى را ایجاب نمى‏کند.

 

شرح حدیثی از امام خامنه ای در جلسه درس خارج فقه (پنجم دی‌ماه 89)

توجه  به حقوق مؤمنین

شرح حدیثی از حضرت امام جعفرصادق (علیه‌السلام) امام خامنه ای در جلسه درس خارج فقه (پنجم دی‌ماه 89)

«عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ کُنْتُ أَطُوفُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَعَرَضَ لِی رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِنَا کَانَ سَأَلَنِی الذَّهَابَ مَعَهُ فِی حَاجَةٍ فَأَشَارَ إِلَیَّ فَکَرِهْتُ أَنْ أَدَعَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَذْهَبَ إِلَیْهِ فَبَیْنَا أَنَا أَطُوفُ إِذْ أَشَارَ إِلَیَّ أَیْضاً فَرَآهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ یَا أَبَانُ إِیَّاکَ یُرِیدُ هَذَا قُلْتُ نَعَمْ قَالَ فَمَنْ هُوَ قُلْتُ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِنَا قَالَ هُوَ عَلَى مِثْلِ مَا أَنْتَ عَلَیْهِ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ فَاذْهَبْ إِلَیْهِ قُلْتُ فَأَقْطَعُ الطَّوَافَ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ وَ إِنْ کَانَ طَوَافَ الْفَرِیضَةِ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَذَهَبْتُ مَعَهُ ثُمَّ دَخَلْتُ عَلَیْهِ بَعْدُ فَسَأَلْتُهُ فَقُلْتُ أَخْبِرْنِی عَنْ حَقِّ الْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ فَقَالَ یَا أَبَانُ دَعْهُ لَا تَرِدْهُ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاکَ...»

شافی، جلد 1، حدیث 1506

***

فی الکافی، عن ابان بن تغلب، قال: «کنت اطوف مع ابی‌عبدالله(علیه السلام) فعرض لی رجل من اصحابنا کان سالنی الذهاب معه فی حاجه». ابان بن تغلب می‌گوید: یکی از اصحاب‌مان (از برادران شیعه) از من خواسته بود که برای انجام یک حاجتی با او بروم و یک کاری را برایش انجام دهم.

حالا ابان بن تغلب با حضرت ابی‌عبدالله (امام صادق علیه السلام) در حال طواف گرد خانه‌ی خداست. «فاشار الیّ». آن برادری که از من درخواست کرده بود با او بروم و کاری برایش انجام دهم، در اثنای طواف به من این‌جوری اشاره کرد که بیا. «فکرهت ان ادع اباعبدالله (علیه السلام) و اذهب الیه» دلم نخواست که در حال طواف، حضرت را رها کنم و سراغ او بروم. خب، واقعاً هم چه اقبال بزرگی است که انسان با امام معصوم گرد خانه‌ی خدا طواف کند.

«فبینا انا اطوف اذ اشار الیّ ایضا» در اثنای طواف، باز رسیدیم به آنجایی که آن مرد از دور ایستاده بود و باز دوباره به من اشاره کرد. «فرءاه ابوعبدالله (علیه السلام)» این دفعه، حضرت چشمشان افتاد و او را دیدند. «فقال یا ابان ایاک یرید هذا؟»؛ (فرمودند) این شخص با تو کار دارد؟ «قلت نعم. قال فمن هو؟» او کیست؟ «فقلت رجل من اصحابنا» از خود ماست، از برادران شیعه‌ی ماست. «قال هو علی مثل ما انت علیه؟» (فرمودند) آیا همان عقایدی را که تو در باب امامت داری او هم بر همان عقاید است؟ «قلت نعم. قال فاذهب الیه» گفتم: آری، فرمود: پس برو ببین چه می‌گوید. «قلت فاقطع الطواف؟» (عرض کردم) من در حال عبادتم و دارم طواف می‌کنم، طواف را قطع کنم؟ «قال نعم» (فرمودند: بلی). حالا اینجا این فقیه را ببینید (ابان فقیه است) او می‌خواهد از فرصت استفاده کند و یک مسئله شرعی را یاد بگیرد.

«قلت و ان کان طواف الفریضه؟» (پرسیدم) حتی اگر طوافِ فریضه (واجب) هم بود، باز قطع کنم و بروم؟ «قال نعم» حضرت فرمودند: بله، حتی در وسط طواف فریضه وقتی برادر تو با تو کاری دارد، از تو درخواستی می‌کند، باید طواف را قطع کنی و بروی. «قال فذهبت معه» خوب، اطاعت کردم و جدا شدم، با آن شخص رفتم.

«ثمّ دخلت علیه بعد» بعد آمدم خدمت حضرت، «فسألته فقلت اخبرنی عن حقّ المؤمن علی المؤمن» (و پرسیدم) این چه حقی است که این‌جور ایجاب می‌کند انسان طواف واجب را هم قطع کند؟ حق مؤمن را سؤال کردم. حضرت می‌فرمایند که «دعه لاتردَّه» رها کن دیگر، سؤال نکن. «لاتردّه» یعنی این سؤال را تکرار نکن. «قلت بلی جعلت فداک»؛ (عرض کردم) چرا، سؤال می‌کنم. اصرار کردم و بعد حضرت شروع کردند حقوق مؤمن را گفتن. علت این هم که می‌فرمودند سؤال نکن، این است که وقتی دانستی، گیر می‌افتی و مجبوری عمل کنی. اینجا دیگر روایت مفصل است که ما نمی‌خوانیم. شبیه این، روایت دیگری هم بود از معلّی‌بن‌خنیس که از حضرت سؤال می‌کند حق مؤمن چیست.

رهبرانقلاب دردیدار بسیجیان خراسان شمالی

بصیرت یعنی اینکه شما خط درگیری را تشخیص بدهید،بعضی اشتباه میکنند و رقیب انتخاباتی خود را شیطان اکبر مینامند. شیطان اکبر آمریکا و اسراییل هستند نه رقیب انتخاباتی.
Khameneilabayk.com

رهبرانقلاب دیروز درجمع دانش آموزان

من به مسئولین و روسای قوا هشدار میدهم،کار خودشان را بکنند،نامه نگاریها مهم نیست اما مراقب باشند مسائل جزئی را مایه جنجال و خوراک تبلیغاتی رسانه های بیگانه نکنند.
Khamenei.ir