بستـــــگی داره...
اینکه کجا وایسادی، از کجا و چجوری به قضیه نیگا میکنی...
دانشمندی می گفت وقتی ماهواره ای ساختم که از لحظه پرتاب از زمین شروع به گرفتن عکس میکنه و اون هارو آنلاین واسه ما میفرسته.... می گفت یه جایی از زمین بیشتر از یه نقطه ریز میکروسکپی نبود.... اون لحظه با خودم گفتم این دقت در خلقت،اثر انگشت ها و چهره ها اتم مولکول و ... بعد این نقطه؛ اونجا به خدا پی بردم. (و مسلمان شد.)
شاید گاهی همه چی، همه ی همه چی فقط برای امتحان منو توئه... حتی فقــــر
شــاید
پی نوشت: آخرین هماهنگی گردان ها و واحدهای لشکر برای عملیات در کوهستان های پربرف ماووت عراق بود. زانو به بغل گرفته و به یک نقطه خیره مانده بود. فرمانده لشکر از فرمانده گردان ها اعلام وضعیت گرفت. یکی از کمبود مهمات گفت و دیگری از نبود نیرو و آن یکی...
هیچکی بیش از چهل درصد اعلام آمادگی نکرد. نوبت او شد، همه می دانستند که او متفاوت با بقیه حرف می زند. پاهاشو یه آن توی بغلش جمع کرد و گفت:
"همه ی حرفای بچه ها راسته، مشکلات راسته، وضعیت از هر جهت خوب نیست، ولی امام حسین (علیه السلام) از ما دست خالی تر بود" !!!
روی پاهایش جنبشی گرفت و نیم خیز شد و با بغض گفت:
"این بار آمادگی ما دویست درصده!" اشک و ضجه قرارگاهِ تاکتیکی لشکر را پر کرد.
راوی: اکبر امیرپور - همرزم
