بعد از جنگ، جنگیتر شده روزگار! و دندان دشمن به هم فشردهتر! و خشمش از ما بیشتر! و کینهاش نیز! بعد از جنگ، جنگهایی دیدهایم که گویی هنوز کربلای ۵ تمام نشده! به قول امیر کاروان عشق؛ «ما چه کنیم اگر عدهای صحنه را نمیبینند؟!» همین توافق ژنو را نگاه کنید! آیا جز این است که به جای بند و مفاد، گلوله و زخم دارد؟! دولتیها با ما از کدام صلح سخن میگویند در حالی که خنده دشمن آلوده به خنجر است؟! صلح، صلح، صلح… همین صلح بود که احمدیروشن را از ما گرفت! روزگار صلح شما بود! در روزگار صلح شما بود! اینک از شیپور صلح، صدای جنگ میآید، حتی بیشتر از زمان جنگ! و بخواهی یا نخواهی، مرد از نامرد تشخیص داده شده است! نامرد است آنکه «شیپور صلح» را میبیند اما «صدای جنگ» را نمیشنود! نامرد است آنکه با وجود این همه شهید از نسلهای مختلف، از فصلهای مختلف بلکه از فصل صلح، ما را به جای فهم خون شهدا، دعوت به درک اسلحه دشمن میکند!
به نقل از قطعه26