همه آزادند حتی حزباللهیها
چند سالی است که برخی وبلاگها و سایتهای منتسب به جریان حزبالله عبارتی را از شهید سید مرتضی آوینی نقل میکنند به این مضمون که«در جمهوری اسلامی، همه آزادند الا حزباللهیها»!
اگر این عبارت را در اینترنت جستجو کنید، متوجه شدت علاقه دوستان خواهید شد تا جایی که امروز، این عبارت شهید آوینی به شعاری برای اعتراض به جمهوری اسلامی تبدیل شده؛ مخصوصا در بحثهایی مثل اعتراض به فیلترینگ وبلاگهای انقلابی و یا اعتراض به قوه قضائیه و... شاید بسیاری از کسانی که این جمله را از شهید آوینی نقل میکنند، از اصل ماجرا خبر نداشته باشند و اصلا ندانند که چرا آوینی این حرف را زده است.
در حقیقت عبارت «آزادی برای همه، مگر برای حزب اللهیها» بخشی از پاسخ شهید آوینی به مقاله مسعود بهنود در نشریه «آدینه» است. ماجرا از این قرار است که بهنود در خرداد 1370 مقالهای نوشته بود با عنوان «حکومت آسان بدون آینده است» وی در این مقاله به زعم خود تحلیلی ارائه کرده بود از تاریخ معاصر ایران، نهضتهای آزادیخواهانه، پیروزی انقلاب اسلامی و اینکه شعارهای اصلی انقلاب چه بود و آیا آن شعارها تحقق یافته یا نه و چرا نه؟! و اینکه امروز وقت آن است که شعار اصلی که همان «آزادی» است، عملی شود و …
آوینی در واکنش به مقاله بهنود، «مقالهای نوشت با عنوان «تحلیل ساده» و در آن به آبشخور فکری و عقیدتی بهنود و تحلیلگرانی از جنس او اشاره میکند و خط به خط و بند به بند پاسخ ادعاها و آرزوهای او را درباره انقلاب اسلامی، شعارهای انقلاب، نقش امام در پیروزی انقلاب، جایگاه ولایت فقیه، معنای آزادی، تفاوت آزادی از دیدگاه اسلام و غرب و … میدهد.
سید مرتضی آوینی در بخشی از مقاله خود ضمن اشاره به ضعف تحلیل روشنفکران و عدم درک درست آنها از فضای سیاسی و فرهنگی جامعه، به خواسته اصلی و قلبی بهنود اشاره میکند و می نویسد:«اگر معنای آزادی بیان این است که مخالفان لیبرالیسم نیز حق بیان مخالفت خویش را داشته باشند، من نمیدانم که این مظلومنماییها و ننه منغریبمها برای چیست، آن هم در جایی که علیالظاهر دستگاه فرهنگی حکومت نیز جانب اینها را گرفته است و آنان را از حامیان نظام اسلامی نیز بیشتر دوست میدارد… که چشم حسود و بخیل کور! و گویی شعار مطلوب اینان این است: «آزادی برای همه، مگر برای حزباللهیها!
شهید آوینی اگرچه به طور ضمنی به سیاستهای فرهنگی وزارت ارشاد در قبال حزبالله کنایه میزند، اما شعار «آزادی برای همه، مگر برای حزب اللهیها!» را خواسته قلبی روشنفکران و مخالفان جمهوری اسلامی میداند مخصوصا بعد از پایان جنگ و احتمال بروز تغییرات سیاسی و فرهنگی در دولت!